Archief Wakes in 2017

ORGANISATIE : Raden van Kerken van Zeist en Soest / Soesterberg

Lopend van de parkeerplek naar het hek, zingen wij meerdere malen:

Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur, dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.

Welkom en Waarom waken wij…

Wij staan hier in de kring bij elkaar sinds de brand in  november 2005, in het cellencomplex op Schiphol-Oost, waarbij 11 mensen om het leven kwamen. Wij  staan hier, elke eerste zondag van de maand.

Wij waken zolang in de cellen hier, de vrijheid wordt ontnomen aan mensen ZONDER STRAFBLAD.

“Zie ons hier staan”   ( uit een liturgie buiten de Bijlmer-bajes muren, waar indertijd (2006) een hele toren bestemd was voor vreemdelingen-detentie):

Zie ons hier staan, machteloos tegenover deze harde stenen muren en prikkeldraad.

Muren die ons scheiden van de mensen binnen, die hun land ontvluchtten,

Op zoek naar vrijheid en gerechtigheid.

Nu leven zij in spanning en wanhoop over hun toekomst.

Net als zij, geloven wij in een menswaardig leven voor alle mensen op deze aarde.

maar hoe kunnen wij die muren slechten tussen vrije mensen en geknechten,

tussen rijken en armen?

Toch is het dat waarop wij hopen en voor bidden:

Een wereld waarin al iedereen kan leven in welvaart, vrijheid en vrede.

Geef ons binnen en buiten deze muren, de kracht om te werken aan de vervulling van die droom en zegen ons allen,  Amen.

LIED  (melodie liedboek 1973: hier is een stad gebouwd; Huub Oosterhuis)

Hier wordt een land gezocht waar wij gelijken zijn.

Niemand apart en geen kleuren die minder zijn

Hier wordt de tijd verhaast dat wij elkaar verstaan,

Handen die wenken en ogen die opengaan

Hier wordt een stem gehoord die nog niet klinken mag.

Mensen die hopen op ooit hun bevrijdingsdag.

Hier is het woord van Haar die ons geschapen heeft:

“Waar is je zuster, je broeder die met jou leeft?”

STILTE

SITUATIE NU

     STILTE

      Luisterlied

 I shall be released (zie afbeelding)

Vreemdeling (Medemens 2 KIA)

Katrien Finaut

      Als de kleuren van je land

met de ochtend gaan vervagen

kom dan even bij me aan

en ik zal naar je heimwee vragen

wees maar niet bang

Je hoeft je naam

hier niet te fluisteren

want het is de hoogste tijd

om even naar elkaar te luisteren.

Lied (melodie liedboek 462: zal er ooit een dag van vrede)

Zal er ooit een dag van vrede,

Zal er ooit bevrijding zijn

Voor wie worden dood gezwegen

Levenslang gebroken zijn?

Zal er ooit een blijvend heden

Vol van goede vrede zijn

Waar geen pijn meer wordt geleden

En het leven nieuw zal zijn?

Zie de sterren aan de hemel

Waar het duister van de nacht

Door hun schijnsel wordt verdreven

Tot een nieuwe dag die lacht.

 Sluiting

Tekst: We shall overcome

-       all men shall be free

-       we’ll walk hand in hand

-       we shall live in peace

-       we are not afraid

De volgende Wake is zondag 4 maart 2018

www.wakezeist.nl

NB. Op 8 april 2018 is de 150ste wake!!! Noteer het in je agenda en neem dan een witte roos mee!

ORGANISATIE : Raden van Kerken van Zeist en Soest / Soesterberg

Tekst: We shall overcome

-       all men shall be free

-       we’ll walk hand in hand

-       we shall live in peace

-       we are not afraid

 De volgende Wake is zondag7 januari 2018

(www.wakezeist.nl).

NB. Op 8 april 2018 is de 150ste wake!!! Noteer het in je agenda en neem dan een witte roos mee!

 Mededelingen

De BedBadBrood-regeling wordt ook in Utrecht afgetuigd: de voorzieningen Toevlucht en Weerdsingel  (voor vrouwen) zitten vol.  Er is een wachtlijst van 6 maanden. In samenwerking met Stil  wordt gezocht naar privéadressen voor de mensen uit de wachtlijst, in het kader van de campagne Iedereen onder Dak. Logeerruimte kan worden aangeboden  voor op zijn minst 2 weken tot maximaal 3 maanden.

De Toevlucht moest eind oktober al de huidige locatie uit. Er was een nieuwe locatie gevonden, echter maakten buren bezwaar ertegen. Ook Villa Vrede, dagbestedingscentrum voor ongedocumenteerden, moet de huidige locatie verlaten.

Ongedocumenteerden ervaren hier in Nederland veel stress, en dat terwijl ze vaak al getraumatiseerd zijn voordat ze hiernaartoe zijn gekomen. Sommige zijn ‘bommetjes’ vanuit  zware psychische problemen.

telefoonkaartenactie

Ook nu vragen wij weer een bijdrage voor telefoonkaarten of een aardigheidje voor de kerst voor de gezinnen en mannen in het detentiecentrum.

Daarom vragen wij u  opnieuw een bijdrage op banknummer 7454020 t.n.v. St Steuncom. Asielzoekers en Vluchtelingen in Zeist, te Zeist o.v.v. telefoonkaartenactie

In vrede geweven

U kunt zich nog opgeven om mee te borduren aan het Vredeskleed, dat aangeboden wordt op de 150^ste wake op 8 april 2018.

Opgave om mee te doen via het contactformulier

ORGANISATIE : Raden van Kerken van Zeist en Soest / Soesterberg

Sluiting

Tekst: We shall overcome
-       all men shall be free
-       we’ll walk hand in hand
-       we shall live in peace
-       we are not afraid

De volgende Wake is zondag 5 november 2017

(www.wakezeist.nl).

NB. Op 8 april 2018 is de 150ste wake!!! Noteer het in je agenda

Op cruciale momenten zijn hier grimmige situaties binnen deze muren. Anders dan wij blijven hopen lijkt het menselijk omgaan met elkaar binnen deze muren niet wezenlijk verbeterd. Als het mogelijk is om hier in onze wakekring elkaar door de maanden heen te bemoedigen, dan zou het ons ook mogelijk moeten zijn  om over prikkeldraad, hekken en muren heen binnen de sfeer wat menselijker te maken, iets gemoedelijker, iets liever als in de droom van Amsterdam’s  burgemeester  van der Laan. Deze constatering volgt op het lezen van de brief van Meldpunt vreemdelingendetentie van juli 2017. Constateringen van door mensen aangerichte ellende :

De telefoon voor gedetineerden in Kamp van Zeist bevindt zich op de gang van de cellenafdeling. Het komt vaak voor dat een gesprek vanuit het Detentiecentrum niet te verstaan is vanwege het rumoer en de onrust. Ook is de beller bang om zijn verhaal te doen omdat anderen dat kunnen horen. Toestellen mogen niet op rumoerige plekken worden opgesteld volgens voorschrift uit 1999. Hier mogen gedetineerden niet bellen vanuit hun cel. De directie zou aan de privacy bij het telefoneren veel kunnen doen:  sta telefoneren in de cel toe net als in Rotterdam.

Geboeid naar het ziekenhuis, als je al  toestemming krijgt om vanuit het Detentiecentrum naar een ziekenhuis te gaan, dan is dat nog vaak met handboeien om.  De Dienst DV&O zegt dat een ziekenhuis een publieke ruimte is met risico van onttrekking. Men vindt het geboeid naar het ziekenhuis brengen een incident  dat komt door slechte onderlinge communicatie. Een kleinigheidje. Eigenlijk alleen bedoeld voor strafgevangenen. Maar toch.

INLIA heeft opnieuw de cijfers opgevraagd over het aantal gedetineerden en heeft voor 2016 geanalyseerd hoeveel procent daarvan werkelijk is uitgezet. Alleen bij zicht op uitzetting is detentie gelegitimeerd. Wij hebben hier door de jaren heen steeds gezegd dat het de overheid  bij ongeveer de helft van de gedetineerden niet lukte en lukt om uitzetting naar het land van herkomst te bereiken en dat detineren niet alleen onmenselijk is maar ook duur, ondoelmatig, ongewenst,  onwettig en een schandvlek op ons vreemdelingenbeleid. INLIA toont nu aan dat het  verwerkelijkt uitzet-percentage in 2016, net als in 2012 niet  ± 50% maar 34% was! (De Dublin-asielzoekers  moeten als aparte groep niet meegeteld.) Reden voor de politiek om ook uit doelmatigheid opnieuw over detineren na te denken.

Voor meer schokkende meldingen van lichamelijke visitatie, openen van medische post, toegang weigeren aan bezoekers, afzondering van een gedetineerde, herhaalde poging tot zelfdoding kunt U naar www.meldpuntvreemdelingendetentie.nl  .

De Verenigde Naties, Comité voor Sociale en Economische Rechten, stelt eind juni dat Nederland zich verplicht heeft om hun aanbevelingen ter harte te nemen en dus de rechten uit het verdrag effectieve werking binnen de nationale rechtsorde  moet geven:  te weten dat ons land ongedocumenteerden water, opvang en voeding moet verstrekken zonder de voorwaarde dat ze meewerken aan hun uitzetting.  Nederlandse regering, U bent nalatig.
 Een kleinigheidje voor de formatie- onderhandelingen….

Lieve mensen, laten we moed houden en hopen op groeiend inzicht bij mensen en winnende menselijkheid. Wakker worden en blijven waken!

De kentering in het vreemdelingenbeleid gáát komen! ( met deel interview Ned. Dagblad)
Pinksterfeest! Pinksteren, we worden ons meer bewust dan ooit dat wij elkaar inspireren mogen tot het humaan omgaan met vluchtelingen, zoals we met elkaar menselijk omgaan. Geloof in hoop en begeesterende liefde inspireert ons onderling en houdt ons wakende. De kentering in het vreemdelingenbeleid gáát komen! Dat zegt Geesje, die ons al jaren tot actie inspireert.
De vrouw die de Nederlandse Staat voor de Raad van Europa sleepte om ‘bad, bed, brood’ voor illegalen, stopt ermee. Geesje Werkman (65) van Kerk in Actie was jarenlang de nachtmerrie van menig beleidsmaker. En volgens haar moeten kerken die rol overnemen. Wie in de Protestantse Kerk de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, gaat met pensioen. Of je nu Geesje Werkman heet of niet. Ze werkte 27 jaar bij hulporganisatie Kerk in Actie. Eerst op het gebied van armoedebestrijding, daarna ‘op asiel’. Vooral in die laatste jaren maakte ze naam door met de Europese kerken een proces tegen de Nederlandse Staat te beginnen bij de Raad van Europa. Die gaf de kerken eind 2014 gelijk: het op straat zetten van uitgeprocedeerde asielzoekers en illegalen is in strijd met de mensenrechten. ‘Juridisch hebben we gewonnen, politiek niet’, blikt Werkman terug: de Europese ministers besloten immers dat ze zich niet aan de uitspraak hoeven te houden. Die ministers zijn niet gek. Maar weet je wat het mooie is? Politiek verandert, maar juridische uitspraken blijven staan. Ik geloofde al niet dat dit in twee jaar geregeld zou zijn.’
Ze heeft zich ook niet laten voorstaan op de acties rond het ‘bad, bed, brood’. ‘Het ging zoals het ging, en dat is een teken dat het zo moest zijn. Ik zat er toevallig, er zat een synode die ons steunde. Het is een samenspel van omstandigheden. Maar ik ben blij dat het zo gegaan is, en ik ging er wel voor.’Wat helpt, is dat Werkman, zacht gezegd, ‘niet zo veel heeft’ met autoriteit. Het is haar diepe overtuiging dat ieder mens door God geschapen is. ‘Er is dus een grens in hoe negatief je over een ander mag denken. Je gaat geen lelijke dingen naar elkaar roepen. Maar dit betekent ook dat je mensen kunt en moet aanspreken op wat ze doen. Dat vind ik een mooi besef. Vooral als je een hekel aan iemand hebt.’
Wat ze de afgelopen jaren in Den Haag zag, stemt Werkman niet vrolijk. Volgens haar lijdt het Nederlandse politieke debat onder ‘gebrek aan beschaving’.‘Het partijbelang overheerst, of het nu over vluchtelingen of armoede gaat. Als er wat te scoren valt, zullen ze dat niet laten. Volgens haar gaat dat ten koste van mensen die arm zijn, zorg nodig hebben, vluchteling zijn, of last hebben van het gasprobleem in Groningen. ‘Er valt geen onvertogen woord hoor, maar het gebeurt ondertussen wel. En dan denk ik: wat vreselijk. Als ik er wat van zeg, halen ze hun schouders op.’
Nee, het ‘grandioos mooie werk’ komt ze in lokale gemeenten en kerken tegen. Diakenen die de huur van een Iraaks gezin betalen. Burgemeesters die zich inzetten voor het kinderpardon en vrijwilligers die illegalen onderdak bieden. ‘Overal waar ik kom, vertellen mensen me wat ze doen en waarom ze het doen. Dat zijn echte broeders en zusters in Christus. Die verbinding gaf mij de energie waardoor ik dit werk bleef doen. Dat vind ik trouwens een mooi woord, ik ben van het ‘doen’. Een Woord is pas een Woord als het gedáán wordt.’
Toch moeten kerken niet bij praktische hulp blijven steken, zegt Werkman. Ook het lobbywerk is belangrijk. ‘Kerken voelen zich vaak beter bij barmhartigheid dan bij het aanzetten tot gerechtigheid. Ik zeg weleens tegen ze: je moet dweilen, maar ook de kraan dichtdraaien. Er zijn genoeg Bijbelpassages die ons voorleren hoe dat moet.’‘Dat dit niet gebeurt, komt vaak door een verkeerd idee over de scheiding tussen kerk en staat. Alsof dat zou betekenen dat de kerk zich niet met politiek moet bemoeien. Maar de politiek en de wereld komen de kerk binnen. God is in de wereld. De kerk heeft dus een opdracht in deze wereld, en moet daarom een politieke plaats innemen.’
Geesje Werkman zal dat zelf niet meer actief meemaken – en dat wordt wennen. Ze is niet snel teleurgesteld of juichend enthousiast. ‘Maar ik kan wel bevangen zijn door de grootsheid van verbindingen tussen mensen. Oh, dat is zo bijzonder.’ Zoals die keer dat ze de Griekse kerk vroeg een vluchteling op te sporen. ‘Twee dagen later hadden ze hem gevonden, tussen 40.000 mensen in Idomeni. Hij kon toen opvang krijgen.’
‘Tijdens mijn pensioen zal ik minder makkelijk bijzondere mensen ontmoeten, of mensen die bijzonder denken. Daar ben ik wel bang voor.’ En het ‘bed, bad, brood’ voor illegalen? Daar maakt Werkman zich minder zorgen over. ‘Gemeenten bieden nu goede opvang. Veel minder mensen vinden het normaal dat deze mensen op straat worden gezet. Het proces tegen de overheid heeft daar bij geholpen, daar ben ik van overtuigd. Het komt uiteindelijk goed. Hoe precies weet ik niet. Maar de kentering gáát komen.’
Geesje stond in onze wake-kring en zal er opnieuw staan. Enkelen van ons waren bij het inspirerende afscheid van Geesje, gericht op de kentering. De kentering komt dankzij mensen met haar onverstoorbaar geloven in het doen van gerechtigheid. Dank je wel, Geesje!

Op het afscheid werd een inspirerend boek aangekondigd: “Voorbij fort Europa” van Henk van Houtum en Leo Lucassen. Het eindigt met een tienpuntenplan met concrete alternatieven waarmee een duurzaam en menselijk migratiebeleid uitvoering krijgt. Hoop daagt daarmee.
Tot slot:
Op de fiets snelde twee dagen geleden de Baarnse burgemeester met zijn ambtsketen in de zak naar de school van de met uitzetting naar Armenië bedreigde kinderen David en Daniël om te vertellen dat ze mogen blijven. Ongeacht politieke kleur heeft heel Baarn zich met hart en ziel lang voor hen ingezet. Dat geeft ons moed en hoop.

Wordt vervolgd.

Zondag 4 juni is weer de maandelijkse wake bij Kamp van Zeist.

Thema: waken voor de vonk.

In detentiecentrum Kamp van Zeist zitten al jaren vreemdelingen opgesloten in afwachting van hun uitzetting naar hun land van herkomst: opgesloten, omdat ze geen geldige verblijfspapieren hebben; opgesloten als misdadigers.

De Raden van Kerken van Zeist en Soest organiseren iedere maand een wake, ten teken aan de politiek dat het anders moet. “wij waken voor de vonk”
Komt u ook met bloemen om 16.30 uur?

Detentiecentrum Kamp van Zeist, Richelleweg, Soesterberg, overkant van de A28 vanaf Soest. (inf. 0643133109) en www.wakezeist.nl.

SITUATIE NU

Uitgesproken op de wake bij het detentiecentrum ‘Kamp Zeist’, 7 mei 2017.

Vlucht naar Vrijheid, (thema)

Op 25 februari van dit jaar, stond ik bij het beeld de Dokwerker op het Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam om daar met vele anderen de Februaristaking van 1941 te herdenken. Toen legden vele arbeiders het werk neer. Dit uit protest tegen de Jodenvervolging en de wreedheid waarmee dat gebeurde. De grootste staking ooit geweest in oorlogstijd en dat met de kreet, STAAKT, STAAKT, STAAKT. Solidair zijn met je medemens. In opstand komen als jouw vrijheid of die van anderen wordt afgepakt met een kans dat de dood er op volgt. De slachtoffers van de oorlogen hebben we ook weer op 4 mei herdacht en op 5 mei onze vrijheid gevierd. Terecht dat we dat doen!

Maar waarom zijn wij anno 2017 zo anders, bekrompen aan het denken? Vol is vol en eigen volk eerst zijn normale zinnen in ons vocabulaire geworden. We maken deals met landen als Turkije en Libië om vluchters naar vrijheid te stoppen. We houden de boot tegen, we houden boten tegen. Boten die toch komen omdat mensen naar vrijheid willen vluchten ten koste van alles. Vluchten uit een land als Syrië waar ze met gifgas bombarderen. Waar een man en vader daags na deze aanval zijn vrouw en hun tweeling Aya en Ahmed moest begraven. Dan wil je het land uitvluchten.

Dan betaal je te veel geld om in gammele bootjes de oversteek te maken naar Europa. De kans om te verdrinken neem je op de koop toe. In 2016 verdronken er meer dan 5000 vluchtelingen. En dat aantal kan in 2017 overtroffen worden zoals het er nu uitziet. In Afrika zijn miljoenen mensen op drift. Op zoek naar leven, beter dan dood te gaan in eigen land. Dus op zoek naar die gammele boot.

Gelukzoekers hoor ik soms schamper roepen. Maar mag het alstublieft. Wat als je in bijvoorbeeld een het land Eritrea bent geboren, waar net als in vele andere landen de mensenrechten met handen en voeten en nog veel meer worden geschonden. Als je in zo’n dictatoriaal land opgroeit en niet mag zeggen wat je denkt is er geen vrijheid maar wel slechte levensomstandigheden, hulpeloosheid, gebrek aan uitzicht, geen toekomst. Dan wil je wel weg.

En wij in Europa bouwen hekken en verdragen om ze tegen te houden in plaats van de regimes aan te pakken. We maken keiharde regels om zo de mensen terug te kunnen sturen. Zoals de mensen hier achter ons. ( Kamp Zeist) Uitgeprocedeerd en gevangen gezet alleen omdat ze wilden vluchten naar de vrijheid. Er komt straks een nieuwe regering in dit land. Laten we hopen en bidden dat ze meer ruimte aan de vluchteling geven. In ons land zijn er delen aan het vergrijzen, waar scholen sluiten, winkels verdwijnen en huizen leeg staan. Geef vluchtelingen op die plekken een kans. Geef ze werk en maak gebruik van hun kennis. Zo creëer je een win win situatie

Met het herdenken van de slachtoffers op 4 mei beseffen we toch ook dat vrijheid een groot goed is waar elk mens recht op heeft. Dat hoort niet alleen op 4 mei zo te zijn maar elke dag.

Terug naar de herdenking op 25 februari. Daar hield acteur en kunstenaar Jeroen Krabbé de voordracht. Hij had het over de opgepakte Joden die op straat de tanden uit de monden werden geslagen. Over zijn Joods-Marokkaanse grootvader die in Sobibor vergast is. Jeroen gaf een waarschuwing mee. Een waarschuwing die ik graag op 7 mei 2017 hier op kamp Zeist herhaal.

‘De veelzijdige samenleving blijft leefbaar als we verdraagzaam met elkaar omgaan als onrecht vermeden en zo nodig bestreden worden. Laten we waken voor een klimaat waarin mensen het slachtoffer worden van uitsluiting en waarin verdeeldheid ons prachtige land vergiftigd. WAAKT, WAAKT, WAAKT !

Welkom op deze wake voor het detentiecentrum Zeist.

Waarom waken wij hier elke eerst zondag van de maand, en waarom in het bijzonder vandaag? We waken omdat we opkomen voor een humane behandeling van de mensen die naar ons land zijn gekomen om te delen in onze vrede en vrijheid. We doen dat sinds de Schipholbrand in 2005, toen de mensen die aan de brand waren ontkomen, hierheen werden gebracht, getraumatiseerd als ze waren.

En we gaan ermee door omdat nog steeds mensen zonder strafblad, met en zonder papieren, die uitgeprocedeerd zijn, achter deze hekken worden ingesloten met het doel ze zo snel mogelijk uit te zetten. Oók als ze niet naar hun land van herkomst terug kunnen, of daar helemaal niets en niemand hebben.

Zoals onlangs gebeurde met een negentienjarige Armeniër die hier als jongen van 14 – een kind nog - met zijn ouders naartoe is gekomen. Hij werd opgepakt op straat en is in zijn eentje uitgezet naar Georgië, waar hij helemaal niemand kent. Hij wilde niet naar Armenië omdat hij daar onmiddellijk in de gevangenis zou worden gestopt als deserteur. Hij had zich op zijn achttiende vrijwillig moeten melden voor het leger – wat hij natuurlijk niet heeft gedaan.

Zo zijn er honderden verhalen.

Misschien hebt u de discussie gevolgd over de vraag of er op 4 mei een aparte herdenking moet komen voor alle mensen die op hun vlucht naar vrede en vrijheid zijn omgekomen. Wij doen dat op deze plek elk jaar rond Allerzielen. Dat doen we vandaag niet opnieuw. Maar natuurlijk denken we rond 4 en 5 mei aan alle mensen die vandaag in onze wereld op de vlucht zijn en omkomen door oorlog, honger en uitputting.

Vrijheid is een kostbaar goed en een woord dat schrijnt.

Pring pring: de telefoon met een aanzoek aan jou, ja jou  om in de kabinetsformatie aan te schuiven. Welke functie?  Waarom ik? En ik sta nu net op een helemaal ongeschikte plek voor zo iets! Waar? Ja, neem me niet kwalijk maar als je het echt weten wil, ik sta bij de wake bij Kamp van Zeist. Nou zeg, mag ik zelf nog uitmaken waar ik op zondagmiddag een frisse neus haal? Maar over het aanzoek, wordt het nu over ChristenUnie of over GroenLinks? En waarom nu staatsecretaris Veiligheid? Omdat ik hier sta misschien? En is de tocht naar boven van Klaas Dijckhoff zo snel dat deze baan vrij komt? Nou, ik wil er eerst eens even over nadenken en met mijn partner over praten. En wacht eens even: heb ik, als ik ja zou zeggen, heb ik  dan een vrijbrief om als de donder de detentiecentra  dicht  te gooien vóór iemand er achter komt dat de Staat al jaren zijn eigen wetten en aanvaarde internationale tractaten schendt en dat er geld als water als schadevergoeding te claimen is voor gederfde levensvreugde,  blauwe plekken van de handboeien en de slaapaantasting in de isoleercel, de gemiste kansen op eigen loon naar werken, het in de verlorenheid laten lopen van medemensen, oh sorry, ik had het niet meer tegen U. Ja, ik sta hier voor de microfoon van de Werkgroep Kerkelijke Ondersteuning van Vluchtelingen en ik ben klaar wakker. Mijn aanpak voor het nieuwe kabinet:  ik sluit de nationale  detentiecentra voor uitgeprocedeerden en maak de gemeenten voor hun opvang en begeleiding verantwoordelijk! Maak Nederland op dit punt voorbeeldland, succes internationaal verzekerd, iedereen kijkt naar ons! Waar wachten we op?

Aan de verkeerde kant van de gevangenismuur  naast ons zitten kinderen. Binnen enkele weken zijn ze ver weg. Defence  for Children en onderzoekers van de Universiteit van Groningen gingen de situatie na van twintig  in Nederland gewortelde kinderen die vorig jaar gedwongen uitgezet zijn naar Armenië. Hun leefsituatie is bedonderd:  wonen, levensonderhoud, taalonderwijs,  gezondheidszorg,  psychologische zorg en de nodige financiering  ervan zijn belabberd of ontbreken.  Nieuw kabinet:    haal ze terug. Ze spreken nog vloeiend Nederlands en komen meteen als ze mogen, zo lang ze nog kunnen.  Kyri eleis.

Lets bring them here! Is een organisatie van Europese chauffeurs die de overheid willen herinneren aan hun beloften over vluchtelingen. Nadat ze 30 November in Den haag zijn geweest, is het morgen actie in Brussel.
Europese landen hebben minder dan 10 % van de 160,000 vluchtelingen aanvaard van die ze hebben beloofd te zullen opnemen in hun landen. Ondertussen zitten mannen vrouwen en kinderen in inhumane kampen overgelaten aan kou en ziekmakende omstandigheden zonder toekomst, op de drempel van Europa. Dit is niet het Europa dat wij kunnen accepteren.
Honderden Europese burgers rijden met hun auto naar Brussel. Ze bieden zich aan als Europese Chauffeurs , om de duizenden vluchtelingen die tussen niets en nergens leven in Griekenland op te halen naar onze landen. Als dat is wat nodig is om te laten gebeuren wat onze overheden hebben beloofd. 
Bij de actievoerders die zich vandaag verzamelen is ook Herman, die doorgaans hier met zijn gitaar de wake opluistert. Wij wensen hem en de anderen van hier SUCCES.

Nog 10 dagen, dan mag u gaan stemmen. 
Ik geef u geen stemadvies. Vluchtelingenhulp heeft een overzichtelijke pagina geschreven. Maar –tot mijn verbazing - daarin ontbreekt enig woord over vreemdelingendetentie. Is het echt geen belangrijk onderwerp? Of verzwijgt de politiek liever dat 1000den mensen in Nederland zonder strafblad langdurig worden opgesloten.
En dat het nog erger wordt. Want.
COMMISSIEPLAN BRUSSEL WIL STRENGER TERUGKEERBELEID
Uitgeprocedeerde asielzoekers moeten harder worden aangepakt als zij weigeren terug te keren naar hun land van herkomst. Dit heeft de Europese Commissie vorige week donderdag voorgesteld. Lidstaten moeten meer gaan samenwerken om ze op te sporen en zodra blijkt dat ze van plan zijn illegaal te blijven in de EU, dan moeten ze sneller kunnen worden vastgezet.
Hechtenis zou mogelijk moeten zijn zodra een uitgeprocedeerde asielzoeker verdacht gedrag vertoont en naar verwachting niet van plan is om naar huis te gaan. Bijvoorbeeld als hij of zij valse papieren gebruikt en zich niet houdt aan afspraken.
Preventief vastzetten is dan volgens de commissie gerechtvaardigd, in sommige gevallen ook als het om kinderen gaat.

Uit het rapport van April 2016 Dit rapport is een uitgave van Amnesty International, Dokters van de Wereld en Stichting LOS – Meldpunt 
Kwetsbaarheid en Vreemdelingendetentie
Bij binnenkomst in vreemdelingendetentie krijgen vreemdelingen binnen 24 uur een medische intake die gericht is op de benodigde zorg in detentie. Een toets gericht op het identificeren van kwetsbaarheid en de vraag of wel gedetineerd moet worden, vindt niet plaats. De criteria voor opheffing van bewaring op medische gronden zijn dezelfde als de criteria die gelden voor strafrechtelijk gedetineerden: een persoon is detentiegeschikt zolang de nodige zorg kan worden geboden en de medische klachten in detentie kunnen worden behandeld. Nederland kent apart beleid voor (gezinnen met) kinderen en zwangere vrouwen. Sinds 2014 worden er weer meer (gezinnen met) kinderen in detentie geplaatst. Zij worden, in beginsel voor maximaal twee weken, geplaatst in de gesloten gezinsvoorziening in Zeist. Daar worden zij weliswaar niet opgesloten in cellen, zoals voorheen het geval was, maar er is nog steeds sprake van detentie.
Jurisprudentie over Nederlandse praktijk
In de huidige Nederlandse praktijk schieten de individuele toetsing en daarmee de legitimering van de beslissing tot detentie vaak tekort. Verschillende rechterlijke instanties hebben daar in hun uitspraken op gewezen. Ook bij verlenging van detentie wordt kwetsbaarheid volgens verschillende gerechtelijke uitspraken onvoldoende meegenomen in de belangenafweging.

ORGANISATIE : Raden van Kerken van Zeist en Soest / Soesterberg

SITUATIE NU

STILTE

MUZIKAAL INTERMEZZO

STILTE

LIED

AFSLUITING

Als ik jou was en jij,

jij bent niet ver van mijzelf,

over ons strekt zich een hand uit, een koepel,

lichtstipjes op de weg, een ster aan de hemel,

liefde, het zal er zijn, eeuwig,

onverminderd jij en ik,

jij bent niet ver van mijzelf!

Allen: 3X Lied: ubi caritas et amor

Ubi caritas, deus ibi est

                               (waar vriendschap en liefde is, daar is God)

Allen:

Als ik jouw was en jij,

jij bent dicht bij, mij een zorg!

over ons heen is de koepel van verbonden zijn,

om ons heen zijn wij onszelf, elkaar,

onze weg gaat verder!

jij achter de muur en ik ….

Jij zal mij een zorg zijn

SLOT

We shall overcome

-          -all men shall be free

-          -we’ll walk hand in hand

-          -we shall live in peace

-          -we are not afraid

De volgende Wake is zondag 5 maart 2017(www.wakezeist.nl).

Nu snel een integraal kinderpardon
Het beleid van de nieuwe president van de VS t.a.v. illegale kinderen zonder documenten blijft ongewijzigd zoals de vorige president dat invoerde. En daarmee was en is het veel humaner dan in Nederland, want illegalen die als kind over de grens zijn gekomen zullen in de Verenigde Staten niet worden uitgezet., volgens zijn woordvoerder Spicer op 25 januari. Die kinderen, dromers worden zij genoemd, zijn inmiddels meestal  goed geïntegreerd en van betekenis  voor de Amerikaanse economie.  President Trump doet het op dit punt veel beter dan de Nederlandse regering. Laat dat eens tot ons en de Nederlandse politiek doordringen. De nieuwe bewindspersoon die in Nederland na de verkiezingen het vluchtelingenbeleid gaat voeren, moge hier snel reparatie-wetgeving voorstellen.

Handboeien
Binnen het Ministerie van Veiligheid en Justitie blijkt de uitvoering van beleid niet onder effectieve controle van de bewindspersoon te staan, in dit geval van de Staatssecretaris.  In 2013 gaf hij aan dat handboeien niet meer werden gebruikt bij bezoek van gedetineerden aan ziekenhuis en ambassade of consulaat. Maar nog steeds klagen gedetineerden hierover  bij het Meldpunt vreemdelingendetentie. Het betreft hier de dienst DV&O  Vervoer en Ondersteuning van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, die hiermee stug door blijkt te gaan ondanks een gegrondverklaring van een klacht bij de Commissie van Toezicht van het Justitieel Centrum Schiphol. Is dit niet ook een zaak voor een Kamerdebat? Dit kan niet wachten tot na de formatie van een nieuw kabinet.

Een nog nooit opgeloste lacune in de klachtbehandeling binnen het  Nederlandse detentiewezen is dat de klachtbehandeling door de Commissie van Toezicht meestal stopt wanneer inmiddels de klagende gedetineerde de gevangenis verlaten heeft.  Gemiddeld duurt de afhandeling van een klacht in de detentiecentra Zeist en Schiphol 38 dagen, de detentieduur is gemiddeld 55 dagen. Recente onaanvaardbare behandeling door de gewapende politie tijdens ziekenhuisopname van zieke vreemdeling, voorbarig afbreken van de medische behandeling door terugbrengen naar de detentiecel,  na 11 dagen uitzetten en daarbij niet alle medicijnen meegeven. Dat alles kan ten onrechte niet meer als klacht worden behandeld.  De nieuwe bewindspersoon zou hier kunnen zoeken naar meer ruimte voor recht.  Het Meldpunt Vreemdelingendetentie kreeg  melding van een ex- gedetineerde klager die bericht van een klachtzitting kreeg, maar inmiddels vrijgelaten geen toegang tot die zitting kreeg  door het ontbreken van identiteitspapieren. 

Voor de politie geldt geen illegalenquotum meer vanaf het begin van dit jaar. Dit vanwege de hogere instroom ,identificatie en registratie en de mensensmokkkel. Maar de aanhouding en uitzetting van criminele en overlastgevende vreemdelingen gaat onverkort voort. Wat ook al vijfentwintig jaar doorgaat is dat ruim 40% van de gedetineerden als niet- uitzetbaar na verloop van weken wordt geklinkerd en dus onwettig is gedetineerd.

Het Meldpunt voelt een verandering in cultuur binnen de Dienst Justitiële Inrichtingen in de richting van een humaner beleid. Er groeit een verbetering in de mogelijkheden om hulp te bieden.

Tenslotte , stuur aan de ± 90 gedetineerden in Detentiecentrum Kamp van Zeist  eens een kaartje met een korte tekst in het Nederlands erop.
Via adres:
Stichting LOS  Meldpunt Vreemdelingendetentie
Hang 16
3011 GG Rotterdam

Beste mensen,

Een nieuw jaar, een nieuw geluid, ik denk dat veel mensen daar aan toe zijn.

De geluiden van het afgelopen jaar waren zeer onrustig en de bijbehorende beelden om te huilen. Aleppo, Mosul, Damascus, Lesbos, Lampedusa … het zijn namen met stuk voor stuk een grote lading. En ze staan voor nog veel meer plaatsen. In het afgelopen jaar alleen al zijn ruim 5000 vluchtelingen op zee verdronken. De stroom vluchtelingen gaat door.

Onder hen bevinden zich kwaadwillende mensen, die misbruik maken van de gastvrijheid. Dat maakt het probleem niet kleiner.

Nee, het was geen mooi jaar. Dat geldt zeker ook niet voor de ca 90 mensen die hier achter deze hekken opgesloten zitten. Ze zijn uitgeprocedeerd en moeten ons land uit. Alleen niet iedereen kan het land uit. En wie wel kan en moet, komt soms terecht in erbarmelijke omstandigheden. Mannen, vrouwen, kinderen…

Dat is het terugkerende refrein van deze wake, de reden waarom we hier staan. Vanwege die groep mensen die gevangen zitten zonder strafblad, die niets hebben misdaan – alleen gehoopt op een betere toekomst.

Wat zullen we vandaag tegen elkaar zeggen, hier bij deze wake, op de eerste dag van het nieuwe jaar?

Ik heb een lied van Leonard Cohen meegenomen. Herman heeft het zojuist gezongen. Ik heb het enigszins vrij voor u vertaald, u kunt meelezen op de achterkant van uw liturgie. De zin die er voor mij uitspringt is:

There is a crack in everything,              In alle dingen zit een barst,

that’s how the light comes in.               daar kan het licht doorheen.

Het geheim van dit leven schuilt niet in woorden die als grote toeters schallend in optocht worden rondgedragen. Het geheim zit bijvoorbeeld in een gebarsten klok, die dwars op alle gebrokenheid van de wereld, haar kleine stem laat horen. Luidt alle klokken die maar luiden kunnen. Het hoeft niet volmaakt te zijn, in alle dingen zit een barst. Maar kijk: precies daar kan het licht doorheen.

Cohen zingt vanuit woede. Het kan niet en het mag niet, al dat onrecht, al die oorlogen, al die vluchtelingen. Ach weet je, zingt Cohen nuchter, er zullen altijd oorlogen zijn. En de heilige duif, het symbool van de vrede, zal worden gevangen, steeds opnieuw. Ze wordt verkocht, verkwanseld, nog eens en nog eens. Die arme duif is nooit vrij. Maar dat betekent niet dat wij niet in staat zijn om dingen ten goede te keren. Stukje bij beetje, maar elk beetje is er een.

Kom op. Trommel een mars op, een vlammende stille tocht. Houdt een wake…

Niet met militair tromgeroffel, maar met de slagen van je hart. Trommel een mars op, en ieder hart, ieder hart dat liefheeft komt – als een vluchteling.

Niet als een machthebber die vanachter zijn bureau papieren oplossingen verzint voor onvoorstelbaar lijden. Het zijn geen oplossingen.

Ook niet als hij zijn politiek lardeert met vrome gebeden. Het is het liefhebbende hart, dat komt omdat het weet hoeveel mensen in onze wereld hunkeren naar veiligheid. En doet wat de hand vindt om te doen.

De duif zal worden gevangen, verkwanseld en verkocht en nog eens en nog eens, maar elke nieuwe morgen zingen de vogels: begin opnieuw.

Denk niet dat wij daarvoor te weinig in te brengen hebben. Elk helend gebaar ontsteekt een kaars van hoop in een donkere wereld. Een beetje licht verdrijft al veel donkerheid. En wanneer dat ene licht verbonden wordt met ander, het mijne met het jouwe, en het jouwe weer met dat van anderen, toont de dans van de vlammen dat hoop geen illusie is, maar realiteit.  

Ik eindig met een tekst van Vaclav Havel. Als ik me goed herinner schreef hij deze woorden in de gevangenis.

Over de hoop

Diep in onszelf dragen wij hoop;

Als dat niet het geval is, is er geen hoop.

Hoop is een kwaliteit van de ziel

En hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is een gerichtheid van de geest,

Een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon.

Hoop in deze diepe en krachtige betekenis

Is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat

Of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken

Omdat het goed is, niet omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme,

Evenmin de overtuiging dat het goed zal aflopen.

Het is de zekerheid dat iets zinvol is

Onafhankelijk van de afloop, onafhankelijk van het resultaat.

Moge het de mensen achter deze hekken en ook ons niet ontbreken aan het licht van de hoop, dat wens ik ons allen toe.