Archief wakes uit 2012

Vrijheid geef je door.

Een prachtig motto!  Vrijheid is niet iets om voor jezelf te houden.

Vrijheid is zoiets als liefde: het raakt niet op als je ervan weggeeft,

door te delen krijg je er juist meer van. Terwijl als je vrijheid opsluit in een hokje, met tralies ervoor en de deur op slot, het vuur van de vrijheid kwijnt.

 Je moet wel sterk in je schoenen staan om daarbinnen je innerlijke vrijheid te bewaren. Het kan, er zijn voorbeelden van. Ik denk aan Nelson Mandela. Maar niet iedereen is een Mandela.

Vroeger leerden wij op school: er is vrijheid van en vrijheid voor.

Vrij van kun je zijn van terreur, oorlog, honger, angst…

Vrij voor  kent vele mogelijkheden. Voor alles wat het leven inhoud geeft en waardevol maakt

 is vrijheid nodig om er wat van te kunnen maken, samen met de mensen bij wie je hoort.

Op 4 mei herdachten we de vele mensen die in de tweede wereldoorlog en daarna – tot op de dag van vandaag – waar ook ter wereld door oorlogshandelingen of de gevolgen van oorlog zijn omgekomen.

Op 5 mei vierden we het feest van onze Nederlandse bevrijding, dankbaar dat wij elke ochtend wakker worden in een vrij land.

Nu is het 6 mei en staan we hier.  Hoe zei burgemeester van der Laan het ook maar weer? Wie vrijheid zegt maar niet opkomt voor de rechten van de zwakken, is in tegenspraak met de vrijheid. Zoiets. Het motto Geef de vrijheid door staat lijnrecht tegenover:  eigen volk eerst.

Van de mensen achter deze hekken zijn velen hun land uitgevlucht om vrij te zijn van…

oorlog en het verlies van dierbaren aan de gevolgen van oorlogshandelingen

vrij van terreur, honger en armoede, de dreiging vermoord te worden vanwege

hun homoseksuele geaardheid, weggevlucht van de uitzichtloosheid.

Ze kwamen hier in Nederland terecht. Soms door toeval, soms omdat ze oprecht dachten dat Nederland een vrij land is. Zoals wij ook zo graag zouden willen blijven denken.

Daarom staan we hier.

Vrijheid geef je door. De vraag is: aan wie?

 Is dat alleen aan een selecte groep, of mag iedereen meedoen?

Er is één groep aan wie we de vrijheid allereerst moeten doorgeven:

aan de kinderen, die nog een heel leven voor zich hebben.

Tenminste kinderen zouden toch in vrijheid moeten kunnen opgroeien,

moeten kunnen spelen en leren, in de geborgenheid van hun familie kunnen leven.

De vorige regering, de huidige demissionaire, deed en doet er alles aan om de vrijheid van asielzoekers en vreemdelingen in te perken. Inclusief die van kinderen. Kinderen zitten niet hier in Zeist. Daar heeft de actie Geen kind in de cel voor gezorgd. Maar ze worden wel naar vrijheidsbeperkende locaties gestuurd. Zoals in Katwijk, waar gezinnen leven onder het meest sobere regiem met een dagelijkse meldingsplicht midden op de dag, zodat ze niet eens een dag weg kunnen.

Volgens de internationale rechten van het kind hebben kinderen recht op scholing. Dat geldt tot ze 18 zijn, dan worden ze van de ene dag op de andere oud genoeg geacht om uit huis gehaald te worden om terug gestuurd te worden.  Bijvoorbeeld via Detentiecentrum Zeist.

Ook als ze hier lang en diep geworteld zijn. Ongeacht of ze hun school hebben afgemaakt of niet.

Kinderen die hier illegaal verblijven, die wel op school mogen zitten, mogen van daaruit geen stage lopen. Terwijl ieder weldenkend mens weet dat je zonder afgetekende stage geen diploma krijgt. Dat betekent dat ze zonder dat kostbare diploma op zak hier weg moeten.

 Lang leve de stad Amsterdam, die dit verbod aan zijn laars lapt. Lang leve de scholen die zich verzetten tegen dit soort idiote maatregelen. Die waar het maar gaat de vrijheid willen doorgeven.

Wie het woord vrijheid in de mond neemt, maar niets doet voor deze groep mensen, heeft het niet over vrijheid. Zou de nieuwe regering, hoe die er ook uit gaat zien, iets voor deze kinderen willen doen? We kijken er met spanning naar uit, want er hangt heel veel van af.

In  Jesaja 42 staat een gebod: Gij zult het geknakte riet niet breken.

Het geknakte riet, dat is een beeld voor angstige, kwetsbare mensen.

Zij hebben zorg en aandacht nodig.

Laten we de Eeuwige aanroepen om hen te beschermen,

en zelf doen wat we kunnen. Al is het nog zo weinig.

Psalm 151   We geven dankzij Annabel  Storm de stem door van degenen die hier opgesloten zijn en  ons toeroepen door hun raam: Hoe lang nog? Ik zit hier al een jaar! Ik mis mijn vrijheid! Thank you! God bless you all! Ik wil een toekomst! Mevrouw help ons1 We zitten vast maar we hebben niets misdaan! I want to live in peace! Ik ben geen misdadiger! Ik wil mijn kinderen zien! Hallelujah, I love you! Waar zijn onze rechten? Ik heb recht op een veilige toekomst! Dank U wel! Waar is mijn vrouw? God bless you all! Hier moeten ze op bezuinigen, nergens anders op!       Dit is voor mij de tekst van psalm 151 gehoord in het jaar 2012.

Het is examentijd in Nederland, ook politiek.  Nu wordt vóórgesorteerd  op de keuzes hoe na de 12^de september de politiek uitvalt .Ook voor de gedetineerden en ongedocumenteerden in ons land. Hoe belangrijk ons eigen hachje ook is, laat Nederland deze medemensen niet vergeten. Wij staan hier niet voor niks, we staan hier voor 380 medemensen, of hoeveel het er inmiddels mogen zijn geworden..Er zijn zoveel wrange, ongelooflijk erbarmelijke vluchteling-gevallen dat het, nu de politieke opluchting is aangebroken, een stortvloed zou moeten regenen van discretionaire beslissingen tot het geven van een verblijfsvergunning. Zoveel druppels van gerechtigheid en vrede, zingen we. Laten wij het hopen, zonder hoop valt zelfs de wake in duigen. Minister Leers? Kamerleden? Haast U!  Nu is de tijd van genade en recht! Maak het vreemdelingenbeleid humaan!

 Wachter, wat is er van de nacht? Drie azc’s worden omgekat tot vrijheidsbeperkende gezinslocaties in Den Helder, Emmen en Amersfoort. ~Minister Leers meent nog steeds dat de burgemeesters het op straat klinkeren van uitgeprocedeerden niet mogen tegen houden. ~Het volgen van onderwijs waar ongedocumenteerde kinderen recht op hebben, dat op zich wordt erkend door de Staat, leidt tot een zekere mate van geworteldheid volgens de rechtbank in Den Haag.  Het volgen van een stage doet daar niet meer veel aan toe. Ook leerlingen zonder verblijfsvergunning moeten stage kunnen lopen, want zij hebben recht op onderwijs. Dus bij voorbeeld de gemeente Amsterdam krijgt gelijk. ~Wat er ook veranderen moge, de celdeuren hier zijn nog steeds even zwaar en op slot gedurende de lange uren ook al kraait ergens de haan dat de morgen komt.

Nu of nooit Het vluchtelingenbeleid moet humaner! Daarover zijn we het als kiezers en gekozenen allemaal eens. Ook het gevangen zetten van uitgeprocedeerden moet humaner. Wat betekent dat?  Ik sluit af met een proeve van:

  De  tien maal humaner  van Kamp van Zeist                

1. Bij aanhouding van mensen zonder papieren worden geen handboeien meer gebruikt.
2. Bij binnenbrengen in DTC Kamp van Zeist worden de mensen niet meer geïntimideerd door ze te dwingen hun blote onderlijf gebukt te presenteren, ook niet als ze bij voorbeeld begeleid van de rechtbank of het ziekenhuis terugkomen
3. De celdeuren gaan niet meer op slot, géén van de 16 uren per etmaal en de isoleercellen worden niet meer gesloten, maar van pastorale begeleiding voorzien
4. Als ze naar het ziekenhuis moeten, behoeven ze geen handboeien en broekstok meer
5. Binnen afzienbare termijn worden de aangehouden vluchtelingen in kleinschalige open voorzieningen ondergebracht
6. De stapeling door het Rijk van procedures, zoals het inreisverbod voor mensen die al jaar en dag in Nederland wonen, wordt per heden opgeheven
7. De discretionaire bevoegdheid van de Minister voor schrijnende gevallen wordt binnen een maand overgedragen aan een nieuw te benoemen Ombudsvrouw voor de vluchtelingen
8. De vluchteling valt niet meer onder de voor strafgevangenen geldende Penitentiaire Beginselenwet, maar onder regels van fatsoen, medemenselijkheid en gastvrijheid
9. Er wordt door het Rijk budgettair ruimte geschapen om het internationaal bedorven imago qua mensenrechten van Nederland te herstellen
10. De komende minister-president wordt in de gelegenheid gesteld om nog dit jaar formeel excuses aan te bieden aan de vluchtelingen  binnen onze landsgrenzen voor de angst en vernederingen hen aan gedaan, conform de geest van artikel 1 van de Grondwet.

vreemd Bestuur.

Vandaag – 1 juli – is het een nationale feestdag in Suriname.

Keti-koti, dag van de verbroken ketenen, in het Suriname-van-nu verbreed tot Dag van de vrijheden.

Op 1 juli 1863 schafte Nederland de slavernij af in Suriname.

Duizenden mensen werden hersteld in een elementair recht, het recht op zelfbeschikking.

Eigen bestuur. 

Kunnen bepalen wat je doet en voor wie.

Vrijheid van handelen.

Hier, op deze plek aan de goede kant van de hoge hekken, staan we erbij stil dat vrijheid van handelen niet voor iedereen geldt.

Als geestelijk verzorger in de psychiatrie maak ik dagelijks mee hoe mensen in het kader van hun behandeling en herstel achter gesloten deuren worden verpleegd, soms ook tegen hun zin.

Hen worden tijdelijk bepaalde vrijheden ontnomen.

Over die vrijheden wordt vaak gesproken: “Heb je vrijheden?”

“Heeft zij de vrijheid om onder begeleiding naar buiten te mogen?” is een vraag die ik nog wel eens stel.

Vrijheid heeft te maken met ‘stuur’ hebben over je eigen situatie.

Regie in eigen hand.

Soms lukt dat niet meer.

Dan kom je onder vreemd bestuur.

Een bepaalde lijdensdruk is het gevolg.

Er zijn grote overeenkomsten tussen mensen in en buiten de psychiatrie.

De verschillen zijn gradueel, niet principieel.

Mensen die opgesloten worden vanwege hun gezondheid richten hun focus op die onvrijheid, maar er zijn andere onvrijheden, andere vormen van ‘vreemd bestuur’, die al langer aan de orde waren en lijden veroorzaakten.

Mensen buiten de psychiatrie zijn niet allemaal gezond, ook niet in hun hoofd, en zijn niet allemaal vrij van lijden.

Vormen van vreemd bestuur, onvrijheid, kent vrijwel iedereen.

Familiecodes, sociale groepsdruk, maatschappelijke carrière-druk, schuldgevoel: het zijn maar voorbeelden van krachten waarover we lang niet altijd de regie in eigen hand hebben.

Er zijn grote overeenkomsten tussen de mensen binnen in Kamp Zeist en de mensen erbuiten. We zijn allen mensen die veiligheid nodig hebben en niets liever willen dan in vrede en rust een bestaan op te bouwen.

Zij zitten achter een hek.

Wij achter andere barrières en beperkingen. Sommige wel minder absoluut.

Het verlangen naar Keti-Koti, dag van verbroken ketenen, verbindt ons over de hekken heen.

Anton Stegeman

Er is deze maanden veel gaande in de pers over vluchtelingen in Nederland. Maar het lijkt bladstil als het over detineren gaat van uitgeprocedeerde asielzoekers.

Detineren is het opsluiten van mensen zonder geldige verblijfspapieren om ze uit het land te zetten.

Al sinds jaar en dag lukt dat in rond de helft van de gevallen niet, omdat het land van herkomst medewerking weigert. Zij worden 16 van de 24 uur per dag achter slot en grendel geïsoleerd in een meer-persoonscel. (Herinnert u zich nog de discussies in de pers over gevangenissen met meerpersoonscellen…)

Daarin bevindt zich ondermeer een t.v.toestel.

Sinds een aantal maanden is er ook dagbesteding, maar in principe vervelen ze zich te pletter. Hun omstandigheden zijn rotter dan die van strafgevangenen. Hoewel ze wel onder de Penitentiaire Beginselenwet vallen.

Hoe kan dat, want ze hebben geen strafblad, uitzonderingen zoals in de hele samenleving, daargelaten. Dat is onrechtvaardig, onlogisch, oneconomisch want heel duur. Ook ondoelmatig, om ze bereid te vinden naar elders vrijwillig af te reizen, onmenselijk en uit de tijd.

Daarom staan we hier. Wanneer is dat nu eens afgelopen? Welke partij zet zich in voor humaan vluchtelingenbeleid en dus ook humane ongedocumenteerden-opvang? Een klein lichtpuntje is wel, dat INLIA de uitvoering van een Transithuis gaat verzorgen samen met Kerk in Actie. Dat is een alternatief voor vreemdelingenbewaring. 

Als een familielid op sterven ligt, mag de mens hier achter hek en muur geen  afscheid nemen. Ik bedoel van haar moeder in Leeuwarden. Een crimineel in welke Nederlandse gevangenis dan ook, mag dat wel.

Als dat wel zou mogen, is dan de staatsveiligheid in het geding?  Welke politieke partij verdedigt dit? Welke politieke partij zet deze detentiecentra nu eens op de agenda. Geen een? Tweede Kamer!

Waarom waken we? 

-          Mensen  detentiegeschikt achten en heel lang van hun vrijheid beroven;

-          mensen zonder strafblad in de boeien slaan bij hun aanhouding;

-          bij het verwelkomen in het Detentiecentrum Kamp van Zeist ze intimideren door ze te dwingen zich te ontkleden om hun naakte onderlijf te laten zien;

-          hetzelfde als ze onder bewaking naar het ziekenhuis of de rechtbank zijn geweest; daarheen alleen met handboeien en broekstok;

-          dat allemaal ook voor zwangere vrouwen;

-          veelvuldig overplaatsen van het ene naar het andere detentiecentra…

Daarom staan we hier. Wanneer is dit nu eens afgelopen? Is de staatsveiligheid in het geding als er 10 x humaner omgegaan wordt met ongedocumenteerden?

Wij waken hier elke eerste zondag van elke maand, van half vijf tot half zes.

Er wordt ook op andere plaatsen gewaakt: Bij het detentiecentrum Rotterdam, Portelabaan 7  is steeds op diezelfde dag ook een wake van zeven tot acht uur ’s avonds.

Bij de detentieboten in Zaandam, Rijshoutweg 14 is elke derde zondag van elke maand een wake om twee uur ’s middags.

De moeder van alle wakes, bij het Detentiecentrum Schiphol-Oost, pal naast de startbaan, houdt weer een wake op 12 augustus om twee uur ’s middags, de tweede zondag van elke maand. Ze zeggen daar al vele jaren, dat ze grote vragen hebben bij het opsluiten van mensen die niets misdaan hebben.

Tot onze spijt wordt Situatie nu  vervolgd bij komende wakes. 

Minister Leers googelde met uitzetcijfers, stelt de kamer begin augustus vast.

Leers lijkt er belang bij te hebben het aantal uitzettingen te overdrijven.

Opschepperij? Afschrikking?

Ondertussen bracht De Nedelandse ombudsman afgelopen maand een vernietigend rapport uit over het detentiebeleid.

De Nationale ombudsman constateert dat vreemdelingen in vreemdelingenbewaring verblijven onder een niet passend regime waardoor het respect voor de eerbiediging van grondrechten van vreemdelingen ernstig onder druk komt te staan. Dit vindt zijn oorzaak voor een deel in het feit dat vreemdelingenbewaring onvoldoende fungeert als een ultimum remedium en de overheid blijft hangen in de onjuiste veronderstelling dat vreemdelingen maar een relatief korte periode in vreemdelingenbewaring verblijven.

Daarnaast is van belang dat in het huidige regime geen recht wordt gedaan aan het gegeven dat vreemdelingenbewaring een bestuursrechtelijke maatregel is, met als enig doel te voorkomen dat een vreemdeling zich onttrekt aan uitzetting, en niet bedoeld is als bestraffing. Daarbij komt dat de uitvoering van de vreemdelingenbewaring in een aantal opzichten het regime voor vreemdelingen nog soberder is dan voor strafrechtelijk gedetineerden. Voorbeelden hiervan zijn het gebruik van meerpersoonscellen bij het niet mogen verrichten van arbeid en het lange verblijf op cel: namelijk van 16.30 uur ‘s middags tot 8.00 uur de volgende ochtend.

Vele gezaghebbende instanties zoals de Inspectie voor de Sanctietoepassing, De CPT, Amnesty International, Justitia et Pax, hebben het huidige regime bekritiseerd en tal van aanbevelingen gedaan. Diverse malen is al geconstateerd dat de wijze waarop nu invulling wordt gegeven aan de bewaring in strijd is met mensenrechten. Deze kritiek heeft wel geleid tot enkele aanpassingen binnen het dagprogramma maar heeft nog niet geleid tot een wezenlijk andere invulling van het regime. Ondanks toezeggingen op een aantal punten. Een van de oorzaken die hiervoor genoemd worden, is dat steeds de Penitentiaire Beginselenwet als uitgangspunt wordt genomen.

Daarnaast bestaan in de praktijk, buiten de zogenoemde gezinslocaties, nauwelijks alternatieven voor vreemdelingenbewaring.

Overigens leidt de huidige wijze van werken niet tot meer uitzettingen en is

vreemdelingenbewaring economisch gezien een kostbaar middel. Dat weet meneer Leers ook wel.

De minister reageerde ondermeer dat begin dit jaar proeven zijn gestart met alternatieven voor vreemdelingendetentie, ZOALS meldplicht, borgsom, verblijf in asielzoekerscentra of een vrijheidsbeperkend centrum met terugkeerbegeleiding en het financieren van projecten van organisaties, vaak lokaal gesteund door gemeenten en kerken, gericht op duurzame terugkeer (bijv. met opleidingen en psychosociale begeleiding).

De Nationale ombudsman signaleert volgens Leers  terecht dat de proeven nu nog kleinschalig zijn. Na afloop van de proeven moet eerst bekeken worden of de alternatieven er niet toeleidendat vreemdelingen zich aan terugkeer onttrekken. Bij de evaluatie van de proeven kunnen de aanbevelingen van de Nationale ombudsman mogelijk een belangrijke bijdrage leveren.

Dat zou ik bijna goed nieuws willen noemen.

Maar je zal het maar zijn. Gevlucht. Gehoord. Gestopt in een AZC. Gewogen. niet mogen werken aan je toekomst. Wachten. Afhankelijk zijn. Wachten. Negatieve beschikking. Weer vrezen dat je onveilig bent.  Lang wachten.

Ten slotte uitgeprocedeerd.

De Raad van Staten komt er aan te pas, kijkt of de procedure klopt en stemt in met het besluit.

Nog meer vrezen voor je veiligheid.

Besluiten om niet mee te werken aan uitzetting, omdat je weet DAAR niet veilig te zijn.

Kiezen voor de illegaliteit.

Tot je dan wordt opgepakt. 

Het verhaal van Ram begint twee weken terug.  Ram is niet zijn naam natuurlijk.

Zijn vriendin vertelt:

In de nacht van zondag op maandag werd één van mijn ergste nachtmerries waarheid, om 4 uur 's nachts kreeg ik namelijk een telefoontje van vanuit het politiebureau: hij was op zijn werk gearresteerd... mijn lieve vriend . Hij is afkomstig uit Afghanistan en hij is al enige tijd uitgeprocedeerd.

Ram wordt gedetineerd in Rotterdam. De advocaat ziet kleine kans een nieuwe procedure te kunnen opstarten. Vriendin zegt daarover

Zijn procedure heb ik eerder al eens uitgebreid bestudeerd... in de stukken las ik dat zijn geloofwaardigheid in twijfel getrokken werd puur en alleen om het feit dat hij zijn reis niet kon staven met tickets en "hotelboekingen" enzo...
Zijn reis heeft een paar maanden geduurd... op, in en onder gammele trucks, bussen, in achterbakken van auto's etc. die helaas geen van allen "tickets" van de desbetreffende etappes overhandigden als bewijs voor de Nederlandse overheid...

Ofwel, hij kon alleen maar over zijn reis vertellen en geen één reisdocument laten zien... er is gevraagd naar kleuren van auto's, types, nummerplaten, plaatsen van overnachtingen etc. Ik was verbaasd over hoeveel Ram nog op heeft weten te hoesten... alsof je nummerborden gaat lopen onthouden, als je vlucht voor je leven...
    Daardoor en alleen maar daardoor werd zijn geloofwaardigheid over zijn reis in twijfel getrokken en daarmee dan ook maar meteen zijn motivatie om te vluchten... Dat werd in eerste instantie gewoon geheel aan de kant geschoven en daar werd niet eens naar gekeken... en dat terwijl er de nodige familieleden vermoord zijn en er ook de nodige dreigementen geuit zijn...

  Een nieuwe procedure kan alleen geopend worden bij nieuwe feiten of genoeg aanvullend bewijsmateriaal bij de reeds gegeven feiten...

Zo wordt bijvoorbeeld gevraagd of er geen aangifte van de moorden gedaan is bij de politie....logische vraag in Nederland.... voor Afghanen "een lachertje".... politie functioneert daar niet zoals hier gebruikelijk is en wordt steeds meer geïnfiltreerd door de Taliban... mensen zijn bang en de meeste mensen daar moeten niet zo heel veel van de politie hebben, ze hebben er totaal geen vertrouwen in... "aangifte doen, wat is dat?"

Als Ram in Rotterdam zit kan hij bellen naar zijn vriendin, vanuit zijn eigen cel. Dat kan in Zeist niet, maar misschien ooit ..

Over het verblijf in Rotterdam zegt vriendin ondermeer

"Daarbinnen" gaat alles maar dan ook werkelijk alles met formuliertjes .... en dat drijven ze echt heel ver door....

1 voorbeeld
Als Ram mij wil schrijven, moet hij op de afdeling waar hij zit maar om een blaadje vragen. Dat heeft hij gedaan en daar heeft hij een mooie brief van geschreven. Posten via de interne “post” , inclusief bestellen van postzegels en enveloppen zou anderhalve week duren. Die brief kan hij ook niet aan vriendin overhandigen.
"nee, dat mag niet ... zijn handgeschreven briefje van 1 A4-tje daar moet hij  een "uitvoerformulier" voor schrijven.  Dan moet hij het posten in de "uitvoerbrievenbus" of zoiets. Dan gaat iemand ernaar kijken of het daadwerkelijk uitgevoerd mag worden en als dat zo is, kan ik het briefje (samen met het door mij ondertekende uitvoerformulier) dan bij het volgende bezoek meenemen naar huis... al die handelingen voor dat ene kleine briefje...

Het kan zo veel humaner, zo veel rechtvaardiger, zo veel minder omslachtig en dus volgens mij ook veel goedkoper... ondanks alle formulieren en 8 keer vragen om een paracetamolletje i.v.m. buikklachten, heeft Ram dat paracetamolletje tot op heden nog steeds niet gehad... dat zit kennelijk nog ergens in de molen...

Eten wordt 1 keer per dag gebracht, 's ochtends rond een uur of 9, daar moet je het de hele dag mee zien te doen... 8 tot 10 sneden brood, boter, iets van chocoladebeleg, één dag kreeg hij 5 plakjes kaas erbij, een andere dag wat salami en de derde dag moest hij het dus alleen met dat chocoladebeleg doen... 
        Je krijgt 1 stuk fruit voor de hele dag en daarnaast 1 magnetronmaaltijd waar Ram in ieder geval niet genoeg aan heeft. Die magnetronmaaltijd zit dus bij dat broodpakket wat 's ochtend gebracht wordt en wat ze dan zelf mogen opwarmen in een magnetron in de cel.
         Niets van een gezamenlijk eetmoment ofzo, eten vindt dus altijd alleen op cel plaast (of met zijn 2-en, als je met zijn 2-en zit)... als je er niet genoeg hebt , kun je  tegen betaling eten bijbestellen maar daarvoor geldt dezelfde besteltermijn als voor toiletartikelen, enveloppen etc. Dat eten kan je dan bereiden in een keuken ALS je celdeur open is. Dat betekent dus dat in het geval je niet genoeg hebt aan de magnetronmaaltijd je ervoor moet zorgen dat je vòòr 16.30 uur je extra maaltijd klaar gemaakt hebt en genuttigd hebt... ik weet niet hoe laat jullie altijd jullie diner eten, maar mijn tijdstip is het niet...

Het is vernederend, zo vernederend allemaal... dat is ook precies het woord wat paste bij mijn gevoel toen ik afgelopen vrijdag dat gebouw binnenliep en bij hem op bezoek ging... één grote vernedering, dat is het... niets meer en niets minder... en dat noemt onze regering "humaan" en binnen onze rechtstaat schijnt het gewoon allemaal te mogen... in wat voor rechtsstaat leven wij dan eigenlijk ????
Wat ook zo vernederend was, zo vertelde Ram, was het feit dat hij bij binnenkomst zichzelf helemaal uit moest kleden en dan ook nog eens in zijn nakie 3 keer moest bukken... waarom???? Hij is toch geen drugssmokkelaar, hij heeft niets crimineels gedaan, hij is niet veroordeeld ofzo en waarom dan deze behandeling???

Dit zijn de vragen die ook wij graag willen stellen aan de minister.

Ik hoef u , hier aanwezig bij de wake niet te vragen wat uw stem op 12 september betekent voor mensen als Ram.

Mocht u het nog niet weten wat te kiezen.. de raad van Kerken heeft een prima overzicht geschreven van de partijprogramma’s inzake vreemdelingen. http://www.raadvankerken.nl/?b=2069

Vluchtelingenwerk ook. http://www.vluchtelingenwerk.nl/actueel/verkiezingen-2012.php

En Amnesty is een actie gestart om de kandidaat kamerleden te bevragen over hun plannen met de detentie van vreemdelingen. U vindt dat allemaal op hun website. https://www.amnesty.nl/actieverkiezingen

Wij kunnen kiezen voor hen die geen keuze hebben.

Tetske Spees-Haalboom

Voor ons kan het eigenlijk  niet anders of het op strafrechtelijke manier detineren van mensen zonder strafblad, omdat ze geen documenten hebben, loopt op zijn laatste benen, want wie zal dit in opspraak zijnde systeem in ons fatsoenlijke land nog willen voortzetten of verdedigen?

Onderwijl is er alsof we niet beter weten door de overheid fors geïnvesteerd in een nieuw mega-gevangeniscomplex Schiphol-West voor vreemdelingen zonder geldige papieren. Het ligt aan een doodlopende weg. In alle denkbare betekenissen.  Je kunt het megaproject aan je rechterhand even  zien als je vanuit Amsterdam de Schipholtunnel inrijdt. Het moet vanaf december a.s. het  detentiecentrum Schiphol Oost vervangen, waar 27 oktober 2005 de verschrikkelijke brand woedde waarbij elf mensen omkwamen. Het moet ook het detentiecentrum Zaandam vervangen. In de cellenblokken kunnen 580 mensen opgesloten worden. Er zijn binnen de metershoge muren ook een Aanmeld Centrum met 2 persoonscellen voor 288 mensen en een rechtbank. Naast het complex is ook een Marechausseekazerne en een Frontex-opleiding gebouwd. Frontex is de grenspolitie ter verdediging van het fort Europa tegen de instroom van migranten.

Het Detentiecentrum Alphen aan de Rijn is inmiddels gerenoveerd en weer in gebruik genomen. In eerste instantie voor 400 mensen. Er komen naast strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen ook Nederlanders te zitten. De capaciteit van het detentiecentrum Alphen is hiermee verminderd van 1300 naar 1000 Er zaten in Kamp van Zeist een tijd lang gedetineerden uit Alphen aan de Rijn, dus de bezettingsgraad zou hierdoor in Soesterberg kunnen gaan dalen. De detentieboten in Zaandam zijn op 14 september gesloten. De vreemdelingen zijn overgeplaatst.

In 2011 werden 6 100 vreemdelingen in de detentiecentra opgesloten. Gemiddeld zaten er  steeds 1240 mensen zonder papieren achter slot en grendel. Iets minder dan de helft van hen zat er langer dan drie maanden. Alleen dit cijfer toont al aan dat er nog veranderingen moeten komen wil Nederland enigszins aan de internationale richtlijnen voor het omgaan met ongedocumenteerde mensen gaan voldoen.

Wij voelen ons gesteund in het bij de recente verkiezingen pleiten voor een humaner vreemdelingenbeleid door de oproep van LOS het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt, Cordaid en Justitia et Pax voor een nieuw en realistisch migratiebeleid. We noemen twee punten:  het afschaffen van detentie als standaardprocedure en het elders onderbrengen van de ministeriële discretionaire bevoegdheid, namelijk bij een brede maatschappelijke commissie buiten het politieke spel. Er zal nog wat te bepleiten over zijn, is te voorzien. Wat is er toch gebeurd met de 10x humaner van Kamp van Zeist? Waar gaat dat ook al weer over: geen handboeien bij aanhouding of bezoek aan ziekenhuis of rechtbank, geen naakte visitatie, geen 16 uur per etmaal de celdeuren op slot, kleinschalige opvang, geen inreisverbod, overdracht van de discretionaire bevoegdheid naar een Ombudsvrouw voor de vreemdelingen. 

Detentiecentra zijn te duur in geld, in menselijkheid, in opofferen van rechtsbeginselen en in bederven van ons imago in de opkomende economieën.  “Situatie nu” wordt tot onze spijt een volgende maal vervolgd.

Positief

Kinderpardon is een feit, door de P.v.d.A. binnengehaald: bemoedigend! Door allerlei organisaties 6 jaar fors voor gelobbyed.

Transithuis: in Groningen onlangs gestart: een lichtpuntje! Uitgeprocedeerden, die dat willen krijgen concrete hulp om hun terugkeer voor te bereiden. Mensen worden zoveel mogelijk op eigen benen gezet en krijgen zelf de regie in handen. KerkinActie, justitiepastores en het ministerie werken hierin samen.

NEGATIEF

Hoofdproblemen worden echter niet aangepakt

De voorwaarden bij het kinderpardon maken dit succes tot 1 met een bijsmaakje: ouders die niet meewerkten door de hele procedure heen vallen er buiten. Kinderen van 1F ouders blijven buiten beeld. Zo zullen veel kinderen die wel al 5 jaar vòòr hun 18-de in Nederland verblijven niet in aanmerking komen voor dit pardon. Er moet gevreesd worden voor een grote mate van willekeur.

Eens illegaal-altijd illegaal en als de overheid een fout maakte, waardoor je illegaal gemaakt werd??? Dat kan dan niet meer worden teruggedraaid....

Schrijnende gevallen worden door deze maatregel extra getroffen

Streng/rechtvaardig nog altijd de illusie dat ieder die terug wil ook kan... De realiteit is : destraat. Hun aantal groeit, met tentenkampen en grote aantallen mensen met psychische problemen. De overheid delegeert het probleem naar kerken en gemeenten. Het probleem van de onuitzetbaarheid wordt nog steeds ontkend.

Vreemdelingendetentie een caroussel van 18 maanden maximaal - de straat - 18 maanden biedt geen oplossing, maar leidt tot marginalisering en dehumanisering. Ook deze problematiek lwordt ontkend en alternatieven worden van tafel geschoven.

Ongeveer de verklaring die gisteren door de Raad van kerken op het partijcongres van de P.v.d.A. werd gelanceerd.

Situatie nu  2 december 2012  Wake Detentiecentrum Kamp van Zeist

 Na aantreden van het nieuwe kabinet is de vraag hoe de voor de vreemdelingendetentie verantwoordelijke bewindspersoon zich opstelt. Dit betreft staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, de heer F. Teeven. Wij zullen het wellicht nog vaak over hem hebben. Hij  gaf op 6 november jl.  schriftelijk  antwoord op Kamervragen over een zieke Burundese vrouw van 67 jaar die reeds acht maanden in vreemdelingendetentie zat. Inmiddels heeft de Raad van State in hoger beroep een uitspraak gedaan, waardoor zij niet meer in detentie zit, maar wel het land moet verlaten. Het begon met een krantenbericht in het Nederlands Dagblad van 6 oktober jl. onder de titel Vernederende behandeling Jacqueline moet stoppen.  Wij citeren nu een paar uitspraken uit het antwoord, die een aanwijzing zouden kunnen zijn hoe de staatssecretaris gaat optreden:

Antwoord op vragen over het detineren van mensen ouder dan 65 jaar die medische klachten hebben:

Indien niet met een lichter middel kan worden volstaan, bijvoorbeeld omdat er een concrete reden is te vrezen dat betrokkene zich niet aan een toezichtsmaatregel zal houden, wordt de vreemdeling in beginsel in bewaring gesteld. De Nederlandse overheid voldoet aan de bepaling uit de Europese terugkeerrichtlijn, die stelt dat bijzondere aandacht wordt besteed aan de

situatie van kwetsbare personen. Personen die extra zorg behoeven worden op een afdeling voor extra zorg geplaatst, waar extra zorg, structuur en aandacht worden geboden. Voor alle ingeslotenen is medische zorg naar behoefte beschikbaar, met het activiteitenaanbod wordt ruim aandacht besteed aan het welzijn van ingeslotenen. Aan de bepaling of een ingeslotene niet detentiegeschikt is ligt een individuele beoordeling door een arts ten grondslag. De arts beoordeelt onder andere aan de hand van de mate waarin de ingeslotene voor zijn algemene dagelijkse levensverrichtingen afhankelijk is van hulp van anderen.

Antwoord op een volgende vraag over het detineren van oudere, zieke mensen:

Ik acht het van belang dat in alle gevallen een afweging wordt gemaakt of met een lichter middel kan worden volstaan. Dat houdt in dat de individuele situatie van de vreemdeling leidend is voor de toepasselijke toezichtmaatregel. Daarbij bestaat nadrukkelijk aandacht voor kwetsbare groepen als minderjarigen of vreemdelingen met medische problemen. In het kader van het vreemdelingentoezicht wordt door de Hulpofficier van Justitie van de Vreemdelingenpolitie en van de Koninklijke Marechaussee ook altijd een belangenafweging gemaakt, waarbij ook eerst gekeken wordt naar alternatieven voor vreemdelingenbewaring.

Als gevolg van de Europese Terugkeerrichtlijn geldt er in beginsel een maximale duur voor vreemdelingenbewaring van 6 maanden. Deze mag worden verlengd tot 18 maanden als betrokkene niet meewerkt aan het vertrek of als de benodigde documentatie uit het land waar naar toe moet worden uitgezet op zich laat wachten. Voor ouderen is in dit kader geen apart maximum gesteld. 

Ik laat reacties op deze uitspraken over aan mensen die bekend zijn met de situatie hierbinnen. De zwijgplicht van wie hier werken belet ons zicht erop. Het was mij niet bekend dat er een afdeling voor extra zorg in dit Detentiecentrum functioneerde, noch dat medische zorg naar behoefte beschikbaar is. Begrijp ik nu, dat de individuele beoordeling van de arts van de detentiegeschiktheid van de gedetineerde, met name onder andere gaat over de mate waarin iemand zonder hulp naar het toilet kan. Alsof de geestelijke druk niet primair geldt.

Wij wensen de staatssecretaris in het belang van degenen die onder zijn hoede verkeren wijsheid, menselijkheid, vrede en alle goeds.